Nickerie :)

Hey allemaal!

Daar zit ik dan weer…terug in Paramaribo…terug van een weekendje Nickerie. Een geweldig weekend achter de rug!  Carlijn is nog niet terug van haar tripje samen met haar ouders naar de Ralleighvallen. Ben benieuwd hoe ze het heeft, vast geweldig!! Ralleighvallen schijnen heel gaaf te zijn.

Mijn trip naar Nickerie was ook zeker de moeite waard. Vrijdagcchtend eerst gewerkt en daarna samen met Gerrie een busje naar Nickerie gepakt. Een rit van 3 en een half uur. Het kostte maar 13,10 SRD!! (omgerekend ong. 4 euro) Geen geld dus, maar echt comfortabel zit je dan niet haha! Toch geweldig om mee te maken en gezellige gesprekken met enkele Surinamers gehad. Een man die naast ons zat wilde wel met ons even langs alle hotels gaan wandelen zodat we dan konden kijken welke het goedkoopste was. Het eerste hotel waar we kwamen had nog 2 kamers vrij en kostte omgerekend ong 5 euro per nacht per persoon. Mooi, prima, doen we!

Vrijdagavond spraken we de bewaker van het hotel. We wilden zaterdag naar Bigipan (een natuurreservaat waar je alle vogels van Suri kunt bekijken), maar daar moet je met een boot naartoe, dus…we hadden een tel. nr van ene Boike, maar die konden we natuurlijk op de een of andere manier niet te pakken krijgen. Dus dan maar even vragen aan de bewaker van het hotel of hij iets wist…en wat een toeval! Vanuit het hotel regelde hij deze trips.
Zaterdagochtend in alle vroegte werd er ineens op de deur geklopt…de bewaker kwam ons wakker maken en een half uurtje later zouden we vertrekken. Na een andere man te hebben opgepikt, een poosje te hebben gewacht op de motor van de boot en de “bootsman”, kennisgemaakt te hebben met enkele vissers, enkele bulten van rode mieren rijker te zijn, zaten we in het vissersbootje richting Bigipan. We werden vergezeld door twee Javaanse mannen. Een erg leuke trip, geweldige natuur en gezellige Javanen. Onderweg veel vogels gezien en enkele kaaimannen. Dit was echt genieten. Ook geen “ge-pssst” en ander irritant geroep….dachten we….grr….niemand te zien op de rivier…heerlijk! Maar toch komen we op de terugweg een bootje met van die hindoestaanse mannetjes tegen…en natuurlijk beginnen ze te roepen…Ze kunnen het ook niet laten…grr…Ze riepen iets in het Sranan, dus voor ons onverstaanbaar, maar duidelijk dat er iets over ons werd gezegd. Ik vroeg aan de “gids” wat hij riep…”ey, waar ga je naartoe met die mooie, mooie dingen?!”….tsss….en volgens mij heeft die gids het nog netjes vertaald haha! Zou me niets verbazen als het eigenlijk net iets anders geformuleerd was...

Weer terug bij het hotel kwamen we Hendrik (genaamd “Boogie”; dit was zijn echte bijnaam. Hij hield erg veel van dansen) weer tegen. Vrijdagavond hadden we hem gesproken en verteld dat we zaterdag ook naar “Zeedijk” wilden gaan. Er schijnt daar een mooie zonsondergang te zien te zijn. Boogie woont in Zeedijk en vroeg of we met hem mee wilden rijden. Uiteindelijk heeft hij ons heel Nieuw-Nickerie en Zeedijk laten zien. Alle mooie plekken, het ziekenhuis, de discotheek en de plekken waar hij ging voetballen etc. Het was echt een lieve man (43 jaar, getrouwd, had een zoon, en duidelijk geen bijbedoelingen…geweldig!). Hij liet ons alles zien, zodat wanneer we over 6 a 7 jaar nog eens terug kwamen, we in ieder geval wisten waar we naartoe moesten en waar alles was. En konden we hem weer eens opzoeken. Erg leuk!
Boogie had ons ook een prachtig plekje op de pier bij de monding van de Nickerie-rivier laten zien. Hier wilden we wel de zonsondergang bekijken…superuitzicht over zee…dat leek ons wel wat! Blikje tonijn, blikje mais, beetje sandwichspread en broodjes mee...beetje husselen et voila! Een heerlijk avondmaal!
Zondag wilden we eerst de oversteek maken naar Guyana, maar we hoorden wel veel verschillende verhalen over hoe het ging met de veerboot etc…Waarschijnlijk ziet het er ook niet veel anders uit, dus toch maar niet…niet de moeite waard voor één dagje. Nickerie hadden we wel gezien, dus hebben we weer de bus gepakt. Boogie hebben we gedag gezegd, hij was druk aan het werk. Toen we in het busje zaten te wachten tot ie zou vertrekken, kwam Boogie ineens nog even langs. Hij was klaar met werken en kwam ons nog even gedag zeggen. Echt super! De mensen in het hotel waren echt leuk. We kwamen zeikenat terug van de boottocht naar Bigipan en direct vroeg een vrouw of ze onze kleren even moest wassen enzo...heel vriendelijk allemaal.
Vanmiddag wilden we naar een ander plaatsje gaan op de weg terug en daar nog overnachten en dan weer naar Paramaribo. Toen we in het plaatsje stopten, kwamen we erachter dat er niet veel te beleven was, dus gelijk maar doorgereden naar Paramaribo…
Daar had ik het rijk helemaal voor me alleen…dus…lekker hangmatje opgehangen op het balkon…in het zonnetje…muziekje op en nagenieten van een topweekend met Gerrie! Zeker voor herhaling vatbaar. Ook erg leuk om op eigen initiatief te gaan en niet georganiseerd. Je maakt veel meer kennis met de lokale bevolking etc.

Jeetje wat een verhaal...het wordt weer eens tijd om te stoppen.

Groetjes Marleen 