De andere kant...

Hey allemaal,
Even een kort verslagje van de mindere kant van Suriname.
Wij wonen namelijk op hetzelfde erf van een Surinaams gezin. Hoe die samenstelling is weten wij alle vijf nog steeds niet maar twee meiden (8 en 10 jaar) wonen er, en een jongetje van 3 jaar. Degene die hen verzorgd is dan de moeder van het jongetje en de tante van de meiden. Nu horen wij dagelijks al geschreeuw van die tante, echt die kinderen moeten wassen, vegen, opruimen en die tante zit erbij en kijkt ernaar!
Nu zaten wij met een heel stel buiten en de hele dag waren de kinderen alleen geweest. Dit houdt in dat die meiden voor hun neefje zorgen en veel bij ons zijn. Op een gegeven moment kwam die tante thuis, het was 21:00 uur en het jongetje had al een uur bij mij op schoot geslapen. Die meiden moesten meteen binnekomen waarna we een hoop gescheld hoorden en we zagen gewoon dat die vrouw die meiden stond te slaan met een stok! Echt niet normaal!Later vertelde die tante dat ze de meiden had afgeronseld (zoals ze zelf zei) omdat ze iets hadden kapot gemaakt...en natuurlijk niks over dat ZIJ ze een hele dag alleen had gelaten... En het erge is,het gebeurt hier zo ontzettend veel! En dan maar klagen dat al die kinderen zo agressief zijn, ook niet zo raar met dit soort voorbeelden!
Iniedergveal, de dag erna hebben wij gevraagd of de meiden mee mochten naar het zwembad. Na stapels was ophangen mochten ze dan mee! Echt geweldig vonden ze het, aangezien ze nooit zwemmen hier, vond vooral de jongste het erg eng maar ook heel leuk! Echt helemaal gek werden die meiden in het water! De hele middag, samen met Jolanda, Wim en Michiel hebben we in het zwembad gelegen! Op een gegeven moment vroeg het jongste meisje of ik niet haar moeder wilde worden en of we snel weer terug kwamen als we naar Nederland gingen. Ai, moeilijk om daar antwoorden op te geven...Ik hoop dat die meiden toch nog goed terecht komen, maar zie nu al op tegen het afscheid nemen.

Bigi Brasa Car