he he...

Hallo allemaal!!!

Daar ben ik weer s …Ja ik weet het…Ik heb een poos niet zoveel geschreven…sorry daarvoor…Maar op zich is het ook wel een goed teken. Ik heb namelijk veel gedaan en er is veel gebeurd…Ga er dus maar eens goed voor zitten, dan zal ik proberen het kort en bondig te vertellen (maar mezelf kennende gaat me dat niet lukken :s…Als ik eenmaal begin, dan ben ik niet meer te stoppen :s)

Afgelopen twee weken waren mijn broer Tom en Jurgen hier op bezoek. Erg gaaf dat ze deze kant op kwamen. Maar jeetje zeg…wat een actievelingen zijn die twee haha! Ze hebben in ieder geval wel goed hun tijd benut en bijna niet op hun kont gezeten! Tussendoor moest ik ook gewoon werken, dus vandaar dat ik niet overal mee naartoe ben geweest. We zijn vorig weekend met z’n vieren (Natasja was ook mee) 4 dagen naar Ralleighvallen geweest. De Ralleighvallen liggen in Centraal Suriname…in het binnenland dus. Je zit dan echt midden in de jungle…heel super! Wat een mooie plekjes daar zeg! Poeh! Carlijn heeft deze trip met haar ouders gemaakt, dus ik had al wel verhalen gehoord…dat het heel mooi was enzo…Maar je moet het toch gewoon zelf ervaren. We hebben enkele stevige wandeltochten door de jungle gemaakt. Zware tochten, maar zeker de moeite waard. Onderweg kom je natuurlijk een hoop tegen…spinnen, slangen, vage beestjes waarvan ik de naam niet ken, mieren in alle soorten en maten…oeh, ik had nooit een hekel aan mieren, maar nu voeg ik ze toch toe aan mijn lijstje van “kom-niet-in-mijn-buurt-anders-doe-ik-je-wat-rotbeestjes”. Ben je stevig aan het wandelen zie je weer een hoop gekrioel onder je voeten…Eerst zag je een schoen, twee seconden later moet je zoeken naar je schoen en zit je voet onder de bultjes en voel je ze overal prikken. Grrr…
Ik sliep met Natasja op een kamer…Probeer je een beetje nachtrust te vinden, ligt er iemand in het bed naast je die continu met haar lampje knippert…helemaal paranoia om beestje te spotten die mogelijk in haar klamboe kunnen kruipen enzo…haha! We hadden wel enkele huisvrienden op ons kamertje…We hebben ze maar een naam gegeven, want ja…je moet toch drie dagen met ze hokken en dan is het wel zo vriendelijk en persoonlijk om elkaar bij de naam te noemen…We hadden Josje de gekko, Kees de gigantisch-snel-kruipende-lange-tentakels-op-zijn-hoofd-vaag-beest, Elsje het motje, Truus het zusje van Elsje, Henrie de supergrote-groene sprinkhaan…De andere beestjes kwamen zo nu en dan even buurten, dus om het afscheid minder zwaar te maken wanneer ze ons weer zouden verlaten, hebben we hen geen naam gegeven…zoals de bosspin bij Tom en Jurgen.
Tijdens de wandeltochten door de jungle hebben we zelfs ook nog geschiedenis geschreven!! Jaja…Je verwacht het niet, maar het is toch echt zo! Ik heb namelijk niet echt een evenwicht waarvan je denkt; die staat een potje stabiel op haar benen. En in de jungle is het zo dat je toch regelmatig even over een boomstammetje of steen moet om een kreekje over te steken…En bij wie gaat het natuurlijk weer enkele keren fout…ja lach maar! Bij Marleen natuurlijk weer. Daar lag ik weer voor de zoveelste keer met mijn kont in het water…En het ergste was nog dat ik val in slowmotion…Wat een lol had Jurgen die achter me liep, grr…Uiteindelijk bestaat er nu dus een “Marleen-kont-kreek” (niet mijn idee hoor, was het idee van de gids :s)

Ook ben ik met Tom, Jurgen en nog een paar anderen van de groep een nachtje naar Galibie geweest. Dat is echt zo’n gaaf “bounty-eiland” waar je zeeschildpadden kunt kijken. Overdag beetje dorpje bezichtigen en zwemmen en ’s nachts op de boot richting een strandje waar de schildpadden hun eitjes poepen. Mooi om te zien hoor! We moesten een poos daar wachten, maar dat was het wel waard. We hebben er maar drie gezien (waarvan één in de verte), maar toch heel mooi om te zien.

De twee weken met T & J vlogen echt voorbij…het lijken wel drie dagen! Sowieso vliegt hier de tijd echt te snel…ik moet er nog niet aan denken weer naar het koude Nederland te moeten. Maar gelukkig eerst nog een paar weekjes hier genieten. Dat is iets wat ik hier gigantisch doe…genieten…gewoon van de kleine dingetjes…maar ook wel van grote hoor! haha! De mensen hier zijn (over het algemeen) zo vriendelijk en vrolijk…Dan zit ik bijvoorbeeld weer in een taxi en soms heb je zulke leuke gesprekken met de taxi-chauffeur…Van dat soort momenten kan ik echt genieten.
Ook de kinderen hier vind ik geweldig…stiekem hebben ze echt mijn hartje gestolen, ondanks dat ik ze soms wel achter 10-dubbel-dik-behang zou willen plakken.

Maar er is ook nog iets anders dat mijn hartje heeft gestolen…:s…uh ja…hoe zet ik dit nou op papier..uh…beeldscherm. Hij heet Edwards (bijnaam Edje), woont sinds acht maanden weer in Suriname…heeft 8 jaar in NL gewoond en is erg leuk :s (foto komt heel snel...:))

Ik zal (proberen) snel weer een stukkie te schrijven over mijn ervaringen en belevenissen hier…want ik kan jullie vertellen….dat zijn er genoeg ;) hihi!

Bye Bye!

Knuffel van Marleen